Ben Bir Ceviz Ağacıyım

Ben Bir Ceviz Ağacıyım

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,

ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,

budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.

Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.

Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.

Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,

koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.

Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.

Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.

Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.

Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.

Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.

Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Nazım Hikmet polis tarafından aramaktatır ve o günlerde sevgilisi ile gülhane parkında buluşmaya karar verirler.


Nazım Hikmet erkenden gider ve bir ceviz ağacının altında sevgilisini beklemeye başlar. O sırada beklerken, parkın içinde dolanan polisleri görür.onlardan saklanmak için bir tane ceviz ağacının üstüne çıkar.O sırada sevgiliside gelir ve Nazım'ı beklemeye başlar ancak Nazım Hikmet ağaçtan inemez ve sevgilisi bir süre sonra oradan uzaklaşır.


Nazım'da bunun üzerine bu şiiri yazar; 'ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında, ne sen bunu farkındasın ne de polis farkında'.


Şiir Cem Karaca tarafından bestelenir iyi dinlemeler.